آخرین اطلاعات درباره خواب دیدن و رویا بصورت علمی

بازدیدها: ۱۳۷۰

خواب دیدن و رویا

آینده متعلق به کسانی است که زیبایی رویا هایشان را باور دارند.رویا ها شاید تقدیر را رقم می زنند. شاید مشهورترین رویای  دوره باستان درباره کنستانتین ، امپراتور روم است که در یکی ا ز بزرگترین نبردهای زندگی اش شرکت کرده بود. تعداد سپاهیان دشمن دو برابر سپاهیان او بود. او دریافت که احتمالا روز بعد در نبرد کشته خواهد شد. اما آن شب رویایی دید که فرشته ای بر وی ظاهر شد که صلیبی در دست داشت و کلمات زیر را بر زبان آورد: « با این تمثال تو پیروز خواهی شد.» او به سربازان خود دستور داد سپر خود را به نقش صلیب مزین کنند. او روز بعد پیروز شد و پایه های امپراتوری روم را مستحکم تر کرد.

از عهد باستان و تا به امروز هم این اعتقاد وجود دارد که خواب نوعی پیشگویی آینده است. آیا مغز می تواند از آینده خبر دهد، یکی از اسرار علوم اعصاب است. یکی از این پیشگویی ها درباره تعبیر خواب فرعون توسط یوسف پیامبر بوده است. وقتی فرعون خواب دید که هفت گاو چاق بدنبال هفت گاو لاغر روان بودند کسی بجز یوسف از تعبیر آن عاجز بود. تعبیریوسف این بود که مصر تا هفت سال محصول خوبی  خواهدداشت و بعد از آن هفت سال قحطی و خشکسالی از راه خواهد رسید. وقتی پیش بینی یوسف تحقق یافت همه او را به پیامبری پذیرفتند.

رویا ها گاهی به کشف های  علمی منجر شده اند.این ایده که نوروترانسمیتر ها می توانند سبب تسهیل عبور اطلاعات از سیناپس شوند طی رویایی به ذهن داروشناسی به نام اوتو لووی راه یافت.به همین شکل ککوله رویایی درباره بنزن دید که در آن اتصال اتم های کربن زنجیره ای را بوجود آورد، سپس زنجیره چرخید و به حلقه ای تبدیل شد، درست مثل ماری که دم خود را گاز بگیرد. این رویا موجب کشف ساختار مولکولی بنزن شد.

رویا ها را همچون پنجره ای رو به افکار و نیات واقعی مان تفسیر کرده اند.زیگموند فروید نظریه مهمی درباره رویا ها دارد. او در کتاب تفسیر رویا ها the interpretation of Dreams مدعی شد که رویا ها تظاهرات آرزوهای ضمیر ناخودآگاهمان هستند که اغلب ذهن بیدار، آنها را  واپس می زند، اما شب ها طی خوابیدن سر به طغیان می گذارند.رویاها صرفا پندارهای گذرای تصور برانگیخته مان نیستند، بلکه از راز ها و حقایق عمیقی درباره ما پرده بر می دارند. وی اعتقاد داشت رویا ها شاهراه ما به

سوی ناخودآگاه هستند.

اگر چه رویاها همیشه برای ما مهم و پر از رمز و راز بوده اند، تنها در دهه اخیر دانشمندان توانسته اند در آشکارسازی مفاهیم آن قدم اساسی بردارند.تهیه تصاویر و نوارهای ویدیویی نه چندان با کیفیت از رویا ها با دستگاه های MRI از آن جمله اند. شاید روزی این امکان برقرار شود شما بتوانید نوار ویدیویی رویای شب قبل خودتان را ببینید یا از راه آموزش بتوانید آگاهانه ماهیت رویاهای خود را کنترل کنید .

ماهیت رویا ها Nature of Dream

باید دانست که رویاها نشخوارهای بیهوده حالت غیر فعال مغز نیستند.آنها برای بقای ما ضروری اند. با استفاده از اسکن های مغزی مشخص شده است که در مغز برخی از حیوانات نیز فعالیت شبیه رویا دیده می شود.ندیدن رویا سریع تر از گرسنگی حیوانات را از پا در می آورد، چون محرومیت از رویا متابولیسم آنها را مختل می کند.

رویا دیدن یکی از ویژگی های اساسی چرخه خواب ماست. تقریبا در طی خواب شبانه ۲ساعت رویا می بینیم.هر رویا حدود ۵ الی ۲۰ دقیقه طول می کشد.در حقیقت،در طول یک زندگی بطور متوسط نزدیک به ۶ سال را صرف دیدن رویا می کنیم.

دانشمندان با بررسی فرهنگ های گوناگون درونمایه های مشترکی در رویاهای آنها یافته اند. پروفسور کلوین هال، استاد روان شناسی، ۵۰ هزار رویا را طی دوره ای ۴۰ ساله ثبت کرد و به این نکته پی برد که بیشتر افراد رویا های مشابهی می بینند. اما حیوانات رویا های متفاوتی دارند. در دلفین ها به منظور پیشگیری از غرق شدن آنها در طی خوابیدن، یک نمیکره مغز آنها بیدار بوده و تنفس را کنترل می کند و نیمه دیگر به خواب می رود. بنابر این در دلفین ها علی رغم آنکه حیوانات باهوشی هستند، فقط یک نیمکره مغزشان رویا می بیند.

همانطور که می دانیم مغز با کامپیوتر تا حدودی مشابه است ولی صرفا یک رایانه دیجیتال نیست.مغز بیشتر به شبکه های عصبی می ماند که مدام  بدنبال یادگیری اعمال جدید ، ارتباط های تازه ای بواسطه سیناپس های جدید برقرار می کند. با این حال، دانشمندانی که در زمینه شبکه های عصبی کار می کنند به این نکته پی بردند. این سیستم ها پس از یادگیری حجم زیادی از مطالب، اشباع می شوند و بجای پردازش اطلاعات بیشتر، وارد حالت رویا می شوند.در این حالت، خاطرات پراکنده بهم متصل می شوند و شبکه های عصبی کارشان را برای هضم مطالب جدید آغاز می کنند. از اینرو شاید رویا نوعی خانه تکانی باشد که طی آن مغز اطلاعات موجود در حافظه خود را به گونه ای هماهنگ تر مرتب می کند. اگر این امر ممکن باشد پس احتمالا همه شبکه های عصبی، مشتمل بر ارگانیسم هایی که قابلیت یادگیری دارند،ممکن است به منظور سر و سامان دادن به حافظه خود وارد رویا شوند. این گمان وجود دارد که روبات هایی که از راه تجربه نکات جدیدی را یاد می گیرند شاید روزی ناگزیر از دیدن رویا باشند.

مطالعات عصب شناسی نشان می دهند که ذخیره سازی حافظه با برخورداری از میزان خواب کافی  مابین فعالیت فکری و زمان برگزاری آزمون، بهتر انجام می گیرد. تصویر برداری های عصبی نشان می دهد که نواحی فعال مغز حین خواب، همان نواحی درگیر حین یادگیری کارهای جدیدند.

بنابراین شاید رویا دیدن راهی برای استحکام بخشیدن به اطلاعات جدید باشد. در مطالعه ای مشخص شد که اگر به کسی عینک قرمز بدهید چند روز بعد رویا های او نیز به رنگ قرمز در می آیند.

اسکن مغزی رویا ها

امروزه اسکن های مغزی بتدریج در حال پس زدن پرده ابهام از روی رویا ها هستند.بطور طبیعی اسکن های EEG نشان می دهد که مغز در حال بیداری از خود امواج الکترومغناطیسی صادر می کند، اما وقتی به خواب می رویم فرکانس سیگنالهای EEG تغییر می کند.سرانجام وقتی که رویا می بینیم امواج الکتریکی مغز ما به طرف مناطق سطحی قشر مغز بویژه قشر بینایی حرکت می کنند.این نکته نشان می دهد که تصاویر بینایی بخش مهمی از رویا های ما هستند.سرانجام وارد حالت خاصی از رویا می شویم که در آن حرکات سریع چشم(REM) معرف امواج مغزی هستند. چون برخی از پستانداران نیز خواب REMدارند می توانیم بگوییم آنها هم رویا می بینند.

در همان حال که نواحی بصری مغز فعال اند، سایر نواحی ای که مربوط به حواس بویایی، چشایی و لامسه اند عمدتا خاموش می شوند. در رویا تقریبا همه تصاویر و احساس هایی که بدن ایجاد می کند از نوسانات الکترومغناطیسی ساقه مغز منشاء می گیرند نه از محرکات خارجی، و بدن تا حد زیادی در حالت رویا از دنیای خارج جداست. همچنین در هنگام رویا دیدن ، بدن دچار فلج می شود.شاید این فلج مانع می شود که رویاهای خود را در عمل اجرا کنیم که مسلما با نتایج ناخوشایند همراه خواهد بود. حدود ۶ درصد مردم دچار اختلال فلج خواب می شوند که در آن تا مدتی پس از بیدار شدن از حالت رویا گنگ و فلج اند.اغلب این افراد وحشت زده بیدار می شوند و ادعا می کنند که موجوداتی قفسه سینه و دست ها و پاهایشان را قفل کرده بودند.

حین رویا دیدن هیپوکامپ فعال است که نشان می دهد رویا ها از ذخایر حافظه استفاده می کنند.آمیگدال و قسمت قدامی سینگولیت نیز فعال اند که  نشان می دهد رویاها ممکن است حاوی عناصر عاطفی به ویژه ترس باشند.

اما آن دسته از نواحی مغز که خاموشند اطلاعات بیشتری در اختیار ما قرار می دهند، از جمله ناحیه خلفی-جانبی کورتکس جلو پیشانی(dlPFC)که مرکز فرماندهی مغز است؛ کورتکس چشمی پیشانی (OFC) که مانند ممیز یا بازرس عمل می کند و ناحیه گیجگاهی-آهیانه ای که سیگنالهای حسی-حرکتی و آگاهی فضایی را پردازش می کند.

وقتی dlPFC  خاموش می شود مغز قادر به برنامه ریزی و فعالیت های منطقی نیست. از این رو می توانیم در عالم رویا در حالی که مرکز بصری مغز تصاویری را بدون کنترل منطقی به ما ارائه می دهد، سرگردان پرسه بزنیم. از آنجایی که OFC هم غیر فعال است، لذا رویا ها می توانند به آسانی بدون رعایت قوانین فیزیکی یا عقل سلیم شکل بگیرند و لوب گیجگاهی-آهیانه ای که با استفاده از سیگنالهای بصری و گوش داخلی برای تعیین موقعیت عمل می کند نیز از کار می افتد، به همین دلیل است که حین رویا دیدن می توانیم تجربه هایی فراتر از امکانات جسمی خود داشته باشیم.

خودآگاهی انسان محصول فعالیت مغز است که پیوسته مدل هایی از دنیای بیرون ارائه می دهد و آنها را در آینده شبیه سازی می کند.اگر اینطور باشد پس رویا راه دیگری برای شبیه سازی آینده است.راهی که در آن قوانین طبیعت و تعاملات اجتماعی بطور موقت به حال تعلیق درآمده اند.

چگونه رویا می بینیم؟

چه عاملی رویا ها را بوجود می آورد؟ پروفسور آلن هابسون(allan hobson) روانپزشک دانشکده پزشکی هاروارد، یکی از صاحبنظران بین المللی در زمینه رویا است. وی اعتقاد دارد که رویا ها ، بویژه خواب REM در سطح عصب شناسی قابل بررسی هستند و رویاها زمانی ایجاد می شوند که مغز سعی می کند سیگنال های پراکنده ای را که از ساقه مغز می رسند را بنحوی تفسیر کند. دکتر هابسن پس از سالها تحقیق در زمینه رویا ها به پنج مشخصه اصلی اصلی رویاها دست پیدا کرده است:

۱.عواطف شدید: این امر به دلیل فعالیت آمیگدال است که عواطفی مانند ترس ایجاد می کند.

 ۲.محتوای غیر منطقی: رویا هایی که به گونه ای غیر منطقی به سرعت از صحنهای به صحنه دیگر می پرند.

۳.برداشت های حسی ظاهری:رویا هایی که در آنها دچار احساس کردن های کاذبی می شویم که به شکل درونی (internally) شکل گرفته اند.

۴.پذیرش بی چون و چرای وقایع رویا: ما ماهیت غیر منطقی رویا را در طی خواب بدون چون و چرا می پذیریم.

۵.مشکل در به یاد سپاری: رویا ها بسرعت ظرف چند دقیقه پس از بیداری فراموش می شوند.

دکتر هابسن با همکاری دکتر مک کارلی با طرح نظریه ای به نام تئوری سنتز فعالسازی(activation synthesis theory)نخستین چالش عمده را در برابر نظریه رویای فروید نهاد و تاریخ ساز شد.آنها در سال ۱۹۷۷ این ایده را مطرح کردند که رویاها از تخلیه تصادفی نورون های مغز منشاء می گیرند، ایمپالس های صادره به کورتکس می  روند و کورتکس سعی می کند این سیگنالهای پراکنده را به نوعی تفسیر کند.

کلید فهم رویا ها، هسته های موجود در ساقه مغز (قدیمی ترین بخش مغز) هستند و مسئول ترشح مواد شیمیایی آدرنرژیک هستند که ما را هوشیار نگه می دارند. وقتی به خواب می رویم سیستم دیگری در ساقه مغز فعال می شود موسوم به کولینرژیک که مواد شیمیایی ترشح شده از آنها رویا ها را ایجاد می کند.

وقتی رویا می بینیم نوورنهای کولینرژیک ساقه مغز فعال می شوند و شلیک می کنند و پالس های انحرافی انرژی الکتریکی موسوم به امواج PGO یا پل-جسم زانویی- پس سری(pontine-geniculate-occipital)را ایجاد می کنند. این امواج از ساقه مغز به کورتکس بینایی می روند و آنرا تحریک می کنند تا رویا بوجود آید.سلولهای کورتکس بینایی هزاران بار در ثانیه به حالت غیر منظم دچار رزونانس می شوند و شاید همین پدیده سبب ایجاد ماهیت درهم و ناهماهنگ رویا باشد.

خلبانان یا راننده هایی که ساعت های طولانی به شیشه ای صاف و خالی خیره می شوندممکن است بدون خوابیدن  وارد حالت کولینرژیک شوند.

دکتر ادگار گارسیا ریل(Edgar Garcia-Rill)در تحقیقات خود به این نکته پی برد که افراد مبتلا به اسکیزوفرنی در مغز خود به گونه ای غیر عادی تعداد بسیار زیادی نورنهای کولینرژیک دارند که بروز برخی از توهم هایشان را توجیه می کند.

دکتر آلن هابسون برای آنکه تحقیقاتش را کارامدتر سازد از افراد تحت مطالعه اش خواست که کلاه شب(nightcap)مخصوصی روی سر بگذارند که بطور خودکار داده های حین رویا را ثبت می کرد. یکی از  حسگر ها که به کلاه شب متصل بود حرکات سر را ثبت می کرد چون حرکات سر معمولا وقتی ایجاد می شوند که رویا ها پایان می یابند.حسگر دیگر حرکات پلک را اندازه گیری میکرد، چون حین خواب REM پلک ها تکان می خوردند. این  افراد به محض بیدار شدن رویا ی خود را ثبت می کردند و اطلاعات ثبت شده از کلاه شب به کامپیوتر منتقل می شد.

به این ترتیب دکتر هابسون حجم وسیعی از اطلاعات درباره رویا بدست آورد. ایشان تعبیر و تفسیر خواب آنطوریکه در بین محافل موجب سرگرمی است و بعضی ها به آن باور دارند را قبول ندارد.بنظر ایشان در رویاهای ما هیچ گونه پیام پنهانی از کیهان وجود ندارد. در عوض معتقد است پس از انکه امواج PGO ساقه مغز به کورتکس می روند، کورتکس سعی می کند به این سیگنال های مغشوش و درهم معنی بدهد و داستانی از آن خلق کند و این به معنی رویاست.

عکس برداری از رویا

در گذشته بیشتر دانشمندان از مطالعه رویا اجتناب می کردند، چون خیلی ذهنی بود و در طول تاریخ با رمز و راز و علوم خفیه درآمیخته بود.اما امروزه با اسکن های MRI می توان اسرار رویا را بر ملا کرد. در واقع چون مراکز مغزی کنترل رویا تقریبا شبیه مراکز مغزی مسئول کنترل بینایی اند لذا امکان تصویر برداری از رویا وجود دارد.این کار را دانشمندان ژاپنی در مرکز ازمایشگاه های علوم اعصاب و رایانه ای ATR انجام شده است.

در آنجا افراد مورد مطالعه را نخست در دستگاه MRI قرار می دادن و به آنها ۴۰۰ تصویر سیاه وسفید نشان می دادند که هریک از تعدادی پیکسل یا کوچکترین جزء یک تصویر دوبعدی تشکیل شده بودند.هر بار که یک تصویر در برابر چشم آنها ظاهر می شد، MRIنحوه پاسخ دهی مغز به پیکسل ها را ثبت می کرد. دانشمندان مثل سایر گروه هایی که در این زمینه از مطالعات حوزه مشترک مغز و ماشین (BMI) پژوهش می کنند، سر انجام توانستند مجموعه ای از تصاویر خلق کنند که در آن هر تصویر از پیکسل هایی با الگویی خاص از MRI مربوط بود. حال دانشمندان قادر بودن کار در جهت عکس را انجام دهند یعنی تصاویر بدست آمده از MRI همان شخص را، در حال رویا دیدن، برای بازسازی رویا به کار ببرند.

یوکی یاسو کامیتانی (Yukiyasu Kamitani)  دانشمند برجسته در حوزه ATR است.ایشان اعتقاد دارد که این فناوری در مورد سایر حواس غیر از بینایی نیز کاربرد دارد. در آینده شاید بتوانیم حس ها و حالت های عاطفی پیچیده را نیز با این تکنیک بخوانیم.در واقع تصویر هر حالت ذهنی را با این روش و ایجاد تناظر یک به یک میان یک حالت ذهنی خاص و یک اسکن MRI می توان بدست آورد مانند رویا ها.

داشمندان ژاپنی در پی تحلیل تصاویر ثابت تولید شده در ذهن هستند.دکتر گالانت نیز کار مشابهی را انجام داده است. وی با استفاده از واکسل های (voxels)بدست آمده از اسکن های MRI سه بعدی(۳-D MRI) توانسته بود تصاویر واقعی دیده شده را با فرمول پیچیده ای بازسازی کند. دکتر گالانت و همکارانش با روندی مشابه توانستند فیلم مبهمی از رویا تهیه کنند.

در ویدیوی تهیه شده از آزمایشگاه برکلی یکی از نخستین نمونه ویدیویی رویا، چهره هایی که روی صفحه کامپیوتر حرکت می کردند قابل مشاهده بودند. در این ویدیو آزمودنی بجای دیدن اشیاء یا حیوانات در واقع رویایی درباره اشخاص می دید. متاسفانه فناوری هنوز اینقدر دقیق نیست که بتواند جزئیات چهره افراد حاضر در رویا را به وضوح نشان دهد. گام بعدی آنست که تعداد پیکسل ها را افزایش دهیم تا تصاویر کامل تری بدست آوریم. پیشرفت امکان پذیر دیگر تولید تصاویر رنگی بجای تصاویر سیاه و سفید است.

چگونه می توان فهمید که تصویر ویدیوئی دقیق است؟

 دانستن این نکته یکی از ضعف های تحقیق است شاید دستگاه ها آنها را سرهم بندی کرده باشند. بطور معمول ما پس ازبیدارشدن فقط چند دقیقه وقت داریم تا رویای خود را ثبت کنیم. پس از آن رویا ها در غبار ناخودآگاهمان محو می شوند و تطبیق نتایج بدست آمده از مطالعه با آنها نا ممکن می گردد.

تحقیق برای تهیه نوار ویدیویی از رویا هنوز در مراحل اولیه کار است و از اینرو آماده انتشار نیست. هنوز تا آن زمان که بتوانیم فیلم ویدیویی رویای شب گذشته مان را تماشا کنیم راهی طولانی در پیش داریم.

رویا های شفاف (lucid dreams)

دانشمندان در حال مطالعه رویاهایی هستند که زمانی تصور می شد افسانه اند: رویا های شفاف همان رویاهایی هستند که در زمان بیداری دیده می شوند. شاید این تعریف نوعی تناقض کلامی باشد اما بررسی با اسکن های مغزی  وجود این حالت را تایید می کنند.در رویا های شفاف فرد آگاهی دارد که در حال رویا دیدن است و می تواند آگاهانه مسیر رویا را کنترل کند.

اسکن مغزی رویا های شفاف نشان  می دهد که این مساله واقعیت دارد. در خواب REM این افراد، بخش خلفی- جانبی کورتکس جلو پیشانی (dlPFC) که معمولا در حین رویا دیدن خاموش می ماند، فعال خواهد شد.از آنجایی که dlPFCنماینده بخش اگاه مغز است پس احتمالا شخص در حال رویا دیدن، آگاه است.

همه می توانند دیدن رویا های شفاف  را با تمرین فرا بگیرند.قبل از بخواب رفتن باید به خود یاد آوری کنند که در میانه رویا از خواب بیدار خواهند شد و آگاهی دارند که در عالم رویا هستند.لازم است فرد قبل از رفتن به بستر این چارچوب ذهنی را قبول داشته باشد. چون بدن حین خواب REM تقریبا فلج است، برای شخصی که در حالت رویا است فرستادن سیگنال هایی به عالم خارج که نشان می دهد در حال رویا دیدن است بسیار سخت می باشد. اما افرادی هستند که این استعداد را دارند که حین دیدن رویای شفاف به دنیای خارج سیگنال بفرستند.

در سال ۲۰۱۱، دانشمندان برای نخستین بار از حسگر های EEG و MRI برای سنجش محتوای رویا و حتی برقراری تماس با فرد رویابین استفاده کردند. دانشمندان افرادی را انتخاب کردند که بدلیل داشتن توانایی دیدن رویای شفاف برای گذاشتن EEG مناسب بودند و می توانستند به آنها بگویند که در چه لحظه ای وارد خواب REM شده اند؛ سپس آنها را در داخل دستگاه MRI قرار میدادند. قبل از بخواب رفتن با آنها توافق شد که به محض دیدن رویا یک رشته حرکات چشمی و الگو های تنفسی خاص را آغاز کنند که بعنوان رمز از آن استفاده کنند.به آنها گفتند وقتی رویا شروع شد دست راست و سپس دست چپ خود را به مدت ۱۰ ثانیه مشت کنند.این سیگنال نشان می داد که آنها در حال رویا دیدن هستند.

دانشمندان دریافتند که وقتی این افراد وارد حالت رویا می شوند کورتکس حرکتی مغزشان که مسئول انجام اعمال حرکتی هستند، مانند مشت کردن دستها، فعال می شود.اسکن های MRI می توانند مشت شدن دست ها و اینکه کدام دست مشت شده است را نشان دهند. سپس با حسگر دیگری که یک طیف نگار فروسرخ(near-infrared spectrometer)بود می توانستند ثابت کنند که افزایش فعالیت مغزی در ناحیه مسئول بروز حرکات وجود دارد.

باید دانست که رویاهای ما فقط نوعی سینمای حین خواب نیستند که ما نظاره گر منفعل آن باشیم، بلکه با فعالیت بخش هایی از مغز مرتبط با رویا هستند.

ورود به رویا

اگر بتوان با شخصی که رویا می بیند ارتباط برقرار کرد، پس باید این امکان وجود داشته باشد که از دنیای بیرون، رویای او را تغییر داد.

فرض کنید دانشمندان دارند فیلم یک رویا را در همان زمان که فرد رویا می بیند، در دستگاه MRI تماشا می کنند. بنابراین وقتی فرد در حال رویا دیدن به این سو آن سو می رود می توانند حدس بزنند در حال انجام چه کاری است و می توانند برای حرکت در مسیرهای گوناگون به او جهت بدهند.

آیا می توان وارد رویای فردی که خواب میبیند شد؟

همانطور که گفتیم وقتی فرد رویا می بیند بدن بحالت فلج در می آید، طوری که فرد قادر به عملی کردن رویای واهی خودنمی شود؛ چون ممکن است با نتایج بدی همراه باشد. اما افرادی که دچار خوابگردی(sleep walking) هستند اغلب چشم هایشان باز است اگرچه حالتی خیره دارند.لذا خوابگرد ها در عالمی مختلط به سر می برند، که بخشی از آن واقعی و بخشی از آن رویا گونه است. موارد مستند زیادی وجود دارد از افرادی که در خواب در اطراف خانه خود می گردند، رانندگی می کنند و هیزم می شکنند و حتی دست به آدم کشی می زنند. بنابراین ممکن است تصاویر فیزیکی که فرد می بیند با تصاویر خیالی که مغز او حین دیدن رویا می سازد، تعامل داشته باشند.

برای ورود به رویای فرد از لنزهای تماسی استفاده می شود که قادرند تصاویر را روی شبکیه فرد پخش کنند.مشاهده گری که قصد دارد وارد رویای کسی شود در استودیویی می نشیند وبا یک دوربین ویدیویی از او فیلمبرداری می کنند. تصاویر دوربین به لنز تماسی فردی که در حال رویاست انتقال می یابد ونوعی تصویر ترکیبی، یعنی تصویر مشاهده گر بعلاوه تصویر فرضی که مغز در حال ساختن آن است، ایجاد می کند. مشاهده گر که خودش لنز تماسی دارد می تواند تصویر MRIرویای فرد مورد مطالعه را پس از پردازش توسط کامپیوتر دریافت کند و ببیند.

همچنین، مشاهده گر می توان مسیر رویایی را که وارد آن شده است را تغییر دهد. وقتی در استودیوی خلوت راه می روید می توانید رویایی که در لنزهای تماسی شما در حال پخش است ببینید و با اشخاص و اشیایی که در آنند تعامل داشته باشید. این امر درست مثل تجربه ای واقعی است چون زمینه بروز وقایع هر لحظه تغییر می کند و تصاویری بدون دلیل خاصی می ایند و می روند و قوانین فیزیک در آن صادق نیستند و هر چیزی در آن امکان پذیر است.

در آینده دورتر، شاید حتی ورود به رویا ها از را ارتباط با مغز دو فردی که در حال خواب هستند امکان پذیر شود. هر مغزی باید با اسکنر های MRI خود به یک کامپیوتر مرکزی وصل باشد. کامپیوتر  مرکزی دو رویا را در هم ادغام می کند.این کامپیوتر نخست تصاویر MRI هر فرد را به تصویر ویدیویی تبدیل می کند و سپس رویای یک فرد به نواحی حسی مغز شخص دیگر ارسال می شود، طوری که هر فرد می تواند وارد رویای فرد دیگر شود.برای تحقق این امر فناوری های تهیه ویدیو و تفسیر رویا ها باید بسیار پیشرفته تر از امروز باشند.

مترجم: حسین احمدزاده وسطی-دکترای تخصصی علوم اعصاب-عصب پژوه

منبع:

The future of the mind: the scientific quest to understand, enhance, and empower the mind  Michio Kaku,