اغلب ایرانیان اعتقاد دارند که جزو باهوش ترین مردم جهان هستند و دلایل آنها این است که مفاخر و دانشمندان زیادی دارند.ما در کشورمان اغلب به نام پروفسور، دکتر، مهندس و استاد افتخار می کنیم.در صورتیکه دانشمندان بزرگ خود را به اسم کوچک معرفی می کنند. کشورهای پیشرفته به این اعتقاد هستند که ما باید هنوز علم بیاموزیم و سطح هوشمندی جامعه را بالا ببریم.در کشور ما حل مسائل،قضاوت کردن،تصمیم گیری واستدلال که نیازمند هوش و تفکر است به درستی انجام نمی شود و اشکالات عمده ای در سیستم آموزشی، نظم اجتماعی و … وجود دارد ولی هنوز ما اعتقاد داریم که از دیگر کشور ها برتریم.ولی آمار ها حاکی از هوشمندی ما ندارد.
اینکه «ایرانیان باهوش‌ترین مردم جهان هستند» در سال‌های گذشته تقریبا تبدیل به ضرب‌المثلی معروف میان ایرانیان شده است، اما این در حالی است که اگر نتایج تحقیقات انجام شده در این باره توسط دانشمندان انجام شده، مطالعه شود ابطال این گزاره ثابت می‌شود.
ضریب هوشی ۸۱ کشور جهان بین نمره ۵۹ تا ۱۰۷ بوده و از هنگ کنگ و کره جنوبی، ژاپن و اروپا با نمره بالا تا کشورهای آفریقایی با نمره پایین را شامل می شود. ایران، عراق، کوبا و…. نیز با نمره ۸۴ تا ۸۷ در رتبه های میانی هستند.
ایرانیان به همراه تمامی کشورهای خاورمیانه و شمال آفریقا، هند، پاکستان و کشورهای آسیای جنوبی و نیز دو قاره آمریکای شمالی و جنوبی در رده میانی یعنی با ضریب هوشی ۸۵ تا ۹۰ قرار می گیرند.
به جای آنکه فقط اعتقاد به هوشمند بودن را داشته باشیم، باید تلاش کنیم که هوشمند و مفید باشیم.
آیا ما به راستی هوشمندیم یا توهم با هوش بودن داریم؟
ما ایرانی ها متأسفانه گرفتار خودبرتر بینی هستیم.