جیمز فلین اولین کسی بود که به بررسی سابقه تاریخی آزمون های بهره هوشی پرداخت.او پس از بررسی های دقیق به این نتیجه گیری رسیده بود که: طی قرن حاضر بهره هوشی بصورت ثابت در حال افزایش است. به این یافته اثر فلین(Flynn effect) می گویند.
کشف فلین پاره آجری آماده برای پرتاب بسوی کسانی بود که اظهار می کردند که توان فکری بشر در حال نقصان است.بنابراین این یافته مخالف این عقیده است که استفاده از رسانه های دیجیتال باعث کند ذهنی کودکان می شود.
البته باید توجه داشت که افزایش IQ احتمالا به تغییرات ژرف و پایا در برخی وجوه زندگی اجتماعی بشر بوده است تا به فناوری.
آزمون های سنجش هوش روش سنجش و اجرای متفاوتی دارند.در یافته های فلین آزمودنی ها در آزمون های چرخاندن اشکال هندسی در ذهن، شناسایی شباهت های بین اشیاء نا همخوان و مرتب سازی شکل ها در توالی های منطقی نمره بالاتری می گرفتند اما در آزمون های یادسپاری، مجموعه واژگان، دانش عموی و حتی ریاضیات پایه نشانه ای از بهبود نداشتند.
شواهد حاکی از آنست که احتمالا از وقتی که اینترنت رو به فزونی گذاشته، اثر فلین هم شروع به کاهش کرده است.در این باره نظر فلین این است که یافته هایش چند ناسازه (paradox) دارد. شیب تند نمودار افزایش نمرات IQ در قرن بیستم، مبین این است که پیشینیان ما مردمان کند ذهنی بوده اند که شواهد نشان می دهد اصلا اینطور نیست. پارادوکس دیگر این است چطور می شود که مردم باهوش تر شوند ولی بر مجموعه لغات وسیع تری مسلط نباشند و یا اطلاعات عمومی آنها کمتر شود و قابلیت آنها در حل مسائل ریاضی بیشتر نشده باشد؟
فلین پس از سالها ژرف اندیشی به این نتیجه رسید که افزایش IQ بیشتر ،در نتیجه دگرگون شدن نگرش بشر به هوش مرتبط است تا با افزایش هوش عمومی.
اثر فلین را به آرایه هایی از عوامل، از شهر نشینی گرفته تا رشد پیچیدگی های اجتماعی منتسب می کنند و همه این عوامل را جزء لاینفک انتقال جهانی از جوامع کوچک و کم رشد با اقتصاد های معیشتی، به جوامع بزرگ و پیشرفته با اقتصاد های تجارتی می دانند.
باید گفت که ما از والدین خود خیلی باهوش تر نیستیم بلکه فقط به نوع دیگری با هوشیم.این نکته نه تنها بر نگرش ما به دنیا بلکه بر نحوه آموزش و پرورش کودکان مان هم اثر می گذارد.
انقلاب اجتماعی که در زمینه تفکر ما در خود فرایند تفکر رخ داده است، تبیین می کند که چرا در حل مساله در آزمون های IQ زبر دست شده ایم ولی در گسترش دانش شخصی، تقویت مهارت های دانشگاهی یا بهبود توانایی هایمان در انتقال واضح افکار، پیشرفتمان صفر یا اندک بوده است.
کاملا محتمل است که استفاده از کامپیوتر های شخصی و اینترنت با تقویت تیز هوشی دیداری،برخی از آن مهارت های ذهنی و مدار های عصبی وابسته شان را قوی تر می کند.بویژه، ارزیابی سریع اشیاء و محرک های دیگری را که در قلمرو انتزاعی صفحه نمایش ظاهر می شوند.
به نظر فلین: ما مغز بهتری نداریم بلکه تنها مغز متفاوتی داریم.
