یکی از ساوانت ها پسری ۹ ساله ای بود که گلوله ای به جمجمه اش اصابت کرد. بر خلاف نگرانی پزشکان او نمرد.اما آسیب شدید به سمت چپ مغزش سبب فلج نیمه راست بدنش شد و او را برای همیشه کر و لال کرد.اما گلوله اثر عجیب دیگری هم داشت. بیمار توانایی حرکتی فوق عادی و حافظه ای در حد نبوغ کسب کرد و به نوعی ساوانت (savant) تبدیل شد.
نمونه دیگر پسر ۱۰ ساله ای بود که به دلیل برخورد توپ بسکتبال به سمت چپ سرش بیهوش شد.وی ابتدا از سردرد شدید شاکی بود، اما بعد از فروکش کردن درد توانست محاسبات پیشرفته ریاضی را به آسانی انجام دهد و حافظه تصویری نیرومندی درباره بعضی وقایع زندگی اش بدست آورد.
در دنیایی که در حدود ۷ میلیارد انسان در آن زندگی می کنند تقریبا فقط۱۰۰ مورد از ظهور چنین ساوانت های شگفت آوری ثبت شده است.
جالب آنکه نزدیک به ۱۰ درصد افراد مبتلا به اوتیسم حداقل بخشی از توانایی های ساوانت ها را دارند. ساوانت های استثنایی استعدادهایی دارند که فراتر از حد درک علم کنونی است.بعضی از ساوانت ها دچار بیماری های روحی یا اختلالات روانی هستند.
ساوانت های دچار اوتیسم توانای های خارق العاده را در ۳ یا ۴ سالگی بروز می دهند.
نکته ای که برای دانشمندان مورد توجه است که اگر ساوانت های نابغه وجود دارند، آیا ممکن نیست ما هم بتوانیم روزی همان استعداد ها که در وجودمان هست را پرورش دهیم؟ بعضی از این مهارت های نهفته خارق العاده را شاید بتوان با استفاده از میدان های مغناطیسی که دستگاه های اسکن الکترومغناطیسی(TES) بوجود می آورند را آشکار ساخت . ویا اگر این مهارت ها اساس ژنتیکی داشته باشند در این صورت می توان با ژن درمانی آنها را بازسازی کرد. نیز شاید بتوان با تکثیر سلول های بنیادی که به نورونها اجازه می دهند در کورتکس جلوی پیشانی و سایر مراکز مهم مغز رشد کنند، توانایی های ذهنی را ارتقاء بخشید.
شاید بهترین مثال یک ساوانت کیم پیک باشد.او الهام بخش ساخت فیلم مرد بارانی (Rain Man) بود. اگر چه کیم پیک از نظر ذهنی دچار عقب ماندگی شدید بود. مثلا قادر نبود تنها زندگی کند یا بند کفش و دکمه پیراهنش را ببندد اما ۱۲۰۰۰ کتاب را حفظ بود و می توانست تمام صفحات آنرا خط به خط و کلمه به کلمه بخواند. او ظرف ۸ ثانیه می توانست یک صفحه کتاب را بخواند. اگر چه بسیار خجالتی بود سر انجام توانست در برابر بینندگان علاقه مندی که از او سوال های پیچیده می پرسیدند محاسبات ریاضی خیره کننده ای را انجام دهد.
مهارت های ساوانت ها علاوه بر ریاضیات ممکن است شامل مهارتهای موسیقی، هنر و مکانیک نیز باشد.
بررسی های دانشمندان نشان داده است بعضی از شخصیت های مشهور علمی مبتلا به سندرم آسپرگر (Asperger’s syn) بوده اند. این سندرم شکل خفیف تر اوتیسم است. این امر علت منزوی بودن و کم صحبتی بیمارگونه اسحق نیوتن را توجیه می کند.
دنیل تامت یکی از ساوانت ها بود که می توانست عدد پی را تا ۲۲۵۱۴ رقم اعشار حفظ کند. او توانست افکار خود را در کتابی به نام تولد در یک روز غمناک (Born on a Blue Day)بیان کند.
