سایکوسرجری یا جراحی اختلالات ذهنی یک روش درمانی است که با همکاری بین متخصصان روانپزشکی و جراحی مغز و اعصاب صورت می گیرد.تاریخچه این نوع جراحی به سال ۱۸۸۰ برمی گردد که توسط یک روانپزشک سوئیسی به نام گوتلیب بارکهارت مطرح گردید.اولین نوع از این جراحی ها با لوکوتوی در اواسط ۱۹۳۰ شروع شد که با برش جراحی نواحی پره فرونتال را از بقیه مغز جدا می کرد.یکی از صاحبنظران در این حوزه Egas Moniz است که جایزه نوبل را هم دریافت کرد.
دراین روش درمانی در خلال جراحی تحت بیهوشی عمومی و با متد استرئوتاکسی صورت می پذیرد، قطعه کوچکی از مغز تخریب شده و یا برداشته می شود.این روش در افسردگی های مزمن و شدید ،اختلالات وسواسی و اسکیزوفرنی کاربرد دارد. شایع ترین نوع سایکوسرجری شامل کپسولوتومی، سینگولوتومی، برداشتن آمیگدال،ساب کودیت ساب تراکتومی و لوکوتومی لیمبیک می باشد.در این روش جراحی صدمات(lesion ) وارده را با استفاده از اشعه، گرما و انعقاد، انجماد و یا قطع مسیر عصبی ایجاد می کنند.
پیشرفت های زیاد در تکنیک های جراحی عوارض این نوع جراحی را کم کرده است.با اینحال بیماران ممکن است بعد از جراحی دچار علائمی از قبیل تشنج، بی اختیاری، کاهش انگیزه، افزایش وزن و مشکلات شناختی یا عاطفی شوند.
