توهمات و هذیان ها یک مکانیسم عصبی زیست شناختی مشترک دارند در حالی که به طور همزمان به مسیرهای خاص علائم نیز بستگی دارد.
یک مطالعه جدید از محققان کالج پزشکان و جراحان دانشگاه کلمبیا شواهدی از یک مکانیسم عصبی بالقوه برای توهم و هذیان پیدا کرده است که در مدل سلسله مراتبی روان پریشی قرار دارد و می تواند ارائه بالینی آنها را توضیح دهد.
محققان کلمبیا ، کنت ونگلر ، PhD ، یک پژوهشگر فوق دکترا و گیلرمو هورگا ، MD ، PhD ، دانشیار روانپزشکی فلورانس ایروینگ ، مکانیسم های عصب شناختی دو علامت اسکیزوفرنی را بررسی کردند: توهمات و هذیان ها. این دو علامت سندرم روان پریشی را تشکیل می دهند ، یک بیماری روانپزشکی بسیار ناتوان کننده که در آن بیماران توانایی خود را برای آزمایش واقعیت از دست می دهند.
به طور معمول ، بیماران با توهم شدیدتر نیز دچار هذیان های شدیدتر می شوند و این دو علامت به طور مشابه به داروهای ضد روان پریشی پاسخ می دهند. اما این همیشه صدق نمیکند؛ برخی از بیماران توهمات بسیار برجسته ای دارند اما هذیان های با شدت کمتری دارند و بالعکس .این نشان می دهد که این علائم ممکن است دارای یک مکانیسم عصبی زیست شناختی مشترک باشند در حالی که به طور همزمان به مسیرهای خاص علائم بستگی دارد.
برخی از متخصصان این حوزه معتقدند که یک مدل استنتاج ادراکی سلسله مراتبی می تواند مکانیسم های روان پریشی را توضیح دهد. در ساده ترین حالت ، مدل سلسله مراتبی دارای دو سطح سلسله مراتب است: پایین و بالا. سطح پایین در مورد ویژگی های اساسی محرک ها استنباط می کند و در سطح بالا در مورد علل آنها استنباط می کند.
یک مثال شهودی از این مورد، استنباط از هوا است. در این سناریو ، شما باید تصمیم بگیرید که آیا هنگام خروج از خانه قصد دارید یک چتر با خود ببرید یا خیر. محرک در این سناریو همان چیزی است که وقتی از پنجره به بیرون نگاه می کنید می بینید. بگذارید بگوییم ابری است. زمینه در این سناریو این است که شما انتظار دارید در یک روز مشخص در شهری که در آن قرار دارید آب و هوا چگونه باشد. فرض کنید شما در سیاتل هستید. اگرچه در حال حاضر باران نمی بارد ، اما چون هوا ابری است و در شهری هستید که اغلب باران می بارد ، ممکن است تصمیم بگیرید چتری با خود ببرید.
مدل سلسله مراتبی روان پریشی توهمات ناشی از اختلال در عملکرد در سطوح پایین سلسله مراتب و توهمات ناشی از اختلال در عملکرد در سطوح بالاتر سلسله مراتب را قاب بندی می کند. از نظر انتقادی ، این سطح استنباط متمایز است اما بهم پیوسته است ، بنابراین اختلال در یک سطح احتمالاً به سمت بالا یا پایین به سایر سطوح گسترش می یابد ، بنابراین توضیح می دهد که چرا این علائم تمایل به هم دارند.
محققان برای بررسی مکانیسم های عصب شناختی توهم و هذیان در چارچوب مدل سلسله مراتبی ، از تصویربرداری تشدید مغناطیسی عملکردی (fMRI) برای اندازه گیری مقیاس های زمانی عصبی ذاتی در سراسر مغز استفاده کردند. این بازه های زمانی عصبی منعکس کننده مدت زمان تلفیق اطلاعات در یک منطقه مغزی معین است. از همه مهمتر ، این بازه های زمانی عصبی به صورت سلسله مراتبی سازمان یافته اند ، و آن را به معیار مناسبی برای آزمایش مدل سلسله مراتبی روان پریشی تبدیل کرده است.
محققان داده های ۱۲۷ بیمار مبتلا به اسکیزوفرنی را از پایگاه های اینترنتی مختلف جمع آوری کردند و تعیین کردند که چگونه مقیاس های عصبی فرد با توهم و هذیان در ارتباط است.
آنها دریافتند که مقادیر زمانی عصبی در سطوح پایین سلسله مراتب در بیماران با توهم شدیدتر طولانی تر است ، در حالی که مقیاس های عصبی در سطوح بالاتر در بیماران با توهم شدید تر بیشتر است.
این نتایج اولین شواهد مستقیم از یک مکانیسم عصبی بالقوه برای توهم و هذیان را فراهم می کند که در مدل سلسله مراتبی روان پریشی متناسب است و می تواند تظاهرات بالینی آنها را توضیح دهد.
مکانیسم عصبی زیست شناختی مشترک برای هر دو علائم می تواند منجر به افزایش زمان بندی عصبی شود ، اما مسیرهای خاص علائم ، سطح سلسله مراتبی است که در آن بازه های زمانی عصبی افزایش می یابد.
تغییرات سلسله مراتبی متمایز در بازه های زمانی عصبی ذاتی ، تظاهرات مختلف روان پریشی را تشکیل می دهد.
مدل های استنباطی ادراکی سلسله مراتبی ممکن است یک چارچوب جامع برای درک روان پریشی در اسکیزوفرنیا از جمله ناهمگنی در تظاهرات بالینی فراهم کند. به طور خاص ، تغییرات فرضیه ای در سطوح متمایز از سلسله مراتب استنباط ادراکی ممکن است توضیح دهد که چرا توهمات و اوهام تمایل به جمع شدن دارند اما بعضی اوقات به صورت جداگانه ظاهر می شوند.
برای آزمایش این ، محققین از اندازه گیری fMRI حالت استراحت که در مقیاس زمانی عصبی ذاتی (INT) ایجاد شده است ، استفاده کردند ، که منعکس کننده پنجره زمانی ادغام عصبی است و شیب های سلسله مراتبی مغز را ضبط می کند.
منبع:
“Distinct hierarchical alterations of intrinsic neural timescales account for different manifestations of psychosis” by Kenneth Wengle, Andrew T Goldberg, George Chahine, Guillermo Horga. eLife۲۰۲۰.