این بررسی ممکن است پنجره‌ای مهم برای جلوگیری از آلزایمر و سایر بیماری‌های مزمن باشد که اغلب با سن بالا همراه هستند.
در طول یائسگی، که نشان دهنده پایان چرخه های قاعدگی یک زن است، تخمدان های او تولید هورمون های استروژن و پروژسترون را متوقف می کنند و به سال های طبیعی فرزندآوری او پایان می دهند. اما این هورمون‌ها نحوه عملکرد مغز را نیز تنظیم می‌کنند، و مغز بر ترشح آنها نظارت می‌کند – به این معنی که یائسگی یک فرآیند عصبی نیز هست.
«بسیاری از علائم یائسگی نمی توانند مستقیماً توسط تخمدان ها ایجاد شوند، اگر به گرگرفتگی، تعریق شبانه، اضطراب، افسردگی، بی خوابی، مه مغزی فکر کنید “اینها علائم مغزی هستند و ما باید به مغز به عنوان چیزی نگاه کنیم که حداقل به اندازه تخمدان های شما تحت تاثیر یائسگی قرار می گیرد.”
Mosconi و همکارانش در مجله Scientific Reports یکی از معدود مطالعاتی را منتشر کردند که به طور جزئی مشاهده کردند که در طول دوران یائسگی چه اتفاقی برای مغز می افتد، نه فقط قبل و بعد از آن. آنها با استفاده از تکنیک های مختلف تصویربرداری عصبی، مغز بیش از ۱۶۰ زن بین ۴۰ تا ۶۵ سال را که در مراحل مختلف انتقال بودند اسکن کردند تا ساختار اندام، جریان خون، متابولیسم و عملکرد آن را بررسی کنند. آنها بسیاری از همان اسکن ها را دو سال بعد انجام دادند. آنها همچنین از مغز مردان در همان محدوده سنی تصویربرداری کردند. موسکونی می‌گوید: «آنچه در زنان و نه در مردان یافتیم این است که مغز بسیار تغییر می‌کند». انتقال یائسگی واقعاً به یک بازسازی کامل منجر می شود.
به طور متوسط، زنان در ایالات متحده در حدود ۵۰ سالگی وارد مرحله گذار یائسگی می شوند – که به عنوان ۱۲ ماه اول متوالی بدون پریود تعریف می شود. پس از تشخیص، آنها در پس از یائسگی هستند. اما ممکن است در دهه ۴۰ زندگی آنها دچار نوسانات هورمونی شوند. (برای برخی از زنان، این در ۳۰ سالگی اتفاق می‌افتد و برداشتن تخمدان‌ها با جراحی باعث یائسگی فوری می‌شود، مانند برخی درمان‌های سرطان).
مشکل در تمرکز و تغییر در تحریک جنسی که به عنوان پیش یائسگی شناخته می‌شوند، که به طور متوسط چهار سال طول می‌کشد (اما می‌تواند از چند ماه تا یک دهه طول بکشد). محققان مشاهده کردند که افراد زن هم از دست دادن ماده خاکستری (سلول‌های مغزی که اطلاعات را پردازش می‌کنند) و هم از دست دادن ماده سفید را تجربه کردند. ماده سفید ، الیافی است که آن سلول ها را به هم متصل می کنند. با این حال، پس از یائسگی، این کاهش متوقف شد، و در برخی موارد حجم مغز افزایش یافت، البته نه به اندازه قبل از یائسگی. محققان همچنین تغییرات مربوطه را در نحوه متابولیسم انرژی مغز تشخیص دادند، اما این تغییرات بر عملکرد تست‌های حافظه، پردازش درجه بالاتر و زبان تأثیری نداشت.
جیل ام گلدشتاین، استاد روانپزشکی و پزشکی در دانشکده پزشکی هاروارد و موسس و مدیر اجرایی مرکز نوآوری تفاوت‌های جنسی در پزشکی در ماساچوست، می‌گوید: “این خود را با یک نرمال جدید وفق می دهد.”
درک آنچه در مغز در حوالی دوران گذار یائسگی اتفاق می‌افتد می‌تواند زمان و نحوه درمان علائم یک زن را توسط پزشکان مشخص کند. هورمون درمانی – چه استروژن به تنهایی یا در ترکیب با یک پروژسترون – معمولاً تا یائسگی تجویز نمی شود و خطراتی را به همراه دارد. از سوی دیگر، به گفته انجمن یائسگی آمریکای شمالی، می تواند به درمان گرگرفتگی، تحلیل استخوان یا تغییرات نامطلوب ادراری یا واژن برای زنان زیر ۶۰ سال (یا کسانی که در ۱۰ سال گذشته یائسگی را شروع کرده اند) کمک کند. برخی از زنانی که هورمون درمانی دریافت می کنند ممکن است از مزایای شناختی نیز برخوردار شوند، اما شواهد بیشتری برای شناسایی افرادی که باید تحت درمان قرار گیرند مورد نیاز است. کارآزمایی‌های کنترل تصادفی‌سازی شده روی زنان یائسه سعی کرده‌اند ارزیابی کنند که آیا هورمون‌درمانی خطر ابتلا به بیماری آلزایمر یا سایر زوال‌های شناختی را کاهش می‌دهد، اما این نتایج تاکنون نتایج متفاوتی را به همراه داشته است.
با این حال، Mosconi و همکارانش دریافتند زنانی که در مطالعه خود دارای یک عامل خطر ژنتیکی خاص برای بیماری آلزایمر بودند، در اواخر دهه ۴۰ و اوایل دهه ۵۰ زندگی خود – زودتر از آنچه قبلاً تصور می شد – شروع به ایجاد پلاک های آمیلوئیدی کردند که با این بیماری مرتبط است. اگر مغز در طول دوران پیش از یائسگی به طور قابل توجهی تغییر کند، ممکن است دریچه ای مهم برای جلوگیری از آلزایمر و سایر بیماری های مزمن که اغلب با سن بالا همراه هستند، باشد. (از آنجایی که هورمون درمانی به طور کلی برای زنان یائسه تجویز نمی شود، آزمایشات بالینی در مورد مزایای شناختی بالقوه آن برای آنها انجام نشده است.)
به نظر می رسد چندین بیماری مزمن عمده، از جمله آلزایمر، زنان را به طور نامتناسبی مبتلا می کند. همانطور که گلدشتاین و همکارانش در یک ستون نظرات ژانویه در JAMA Psychiatry اشاره کردند، بیش از دو سوم کسانی که آلزایمر تشخیص داده شده اند زن هستند (تنها تا حدی به این دلیل که عمر طولانی تری دارند و افراد مسن بیشتر در معرض خطر هستند). زنان نیز دو برابر بیشتر در معرض خطر ابتلا به یک اختلال افسردگی اساسی هستند و این کار را همزمان با بیماری های قلبی عروقی دو برابر مردان انجام می دهند – ترکیبی که نویسندگان خاطرنشان می کنند که خطر مرگ ناشی از علل قلبی عروقی را افزایش می دهد. تا پنج برابر بیماری قلبی نیز یک عامل خطر برای آلزایمر است.
پی بردن به اینکه چرا این نابرابری های سلامتی وجود دارد و چه باید کرد در مورد آنها، محققین را ملزم می کند که جنسیت را به طور خاص به عنوان متغیرهایی در نظر بگیرند که علم در انجام آن کند بوده است. برای مثال، در ۳۰ سال گذشته، محققانی که امیدوارند زوال شناختی مرتبط با سن را درک کنند، به طور کلی داده‌های مردان و زنان را به طور جمعی تجزیه و تحلیل کرده‌اند و تفاوت‌های بین جنسیت‌ها را تا زمانی که تمایل به بروز نقص‌ها و نحوه تشخیص آن دارند، پنهان کرده‌اند.
چالش دیگر جداسازی تأثیرات ناشی از افزایش سن بر سلامتی از تأثیرات ناشی از تغییرات هورمونی همراه با یائسگی است. در حالت ایده‌آل، شما می‌توانید تعداد زیادی از زنانی را که آنها را تجربه می‌کنند با زنان همسن و سالی که تجربه نمی‌کنند مقایسه کنید. اما در ۵۰ سالگی، اکثر زنان به دوران قبل از یائسگی رسیده اند. تا ۶۰ سالگی، تقریباً همه آنها یائسه هستند. موسکونی و همکارانش این موضوع را با مقایسه زنان با مردان هم سن و سال توضیح دادند. اما همانطور که استفانی فاوبیون، مدیر مرکز مایو کلینیک برای سلامت زنان و مدیر پزشکی NAMS، اشاره می‌کند، “مغز مردان با مغز زنان متفاوت خواهد بود.”
پائولین ماکی، استاد روانپزشکی، روانشناسی و زنان و زایمان در دانشگاه ایلینویز می‌گوید: این واقعیت که زنان می‌توانند تغییرات مغزی قابل توجهی را در حوالی یائسگی تجربه کنند، سؤالاتی را در مورد اینکه چقدر این اتفاق می‌افتد و میزان تأثیر آن بر زندگی روزمره زنان ایجاد می‌کند. او می‌گوید توجه به این نکته ضروری است که زنان اغلب نقص‌های شناختی را در حوالی یائسگی گزارش می‌کنند و این علائم معمولاً موقتی هستند. اما کار او نشان داده است که آنها احتمالاً تأثیر ماندگاری بر روی زنان رنگین پوست کم درآمد دارند – احتمالاً، او می گوید، زیرا این زنان دارای میزان بالاتری از استرس، اختلال در خواب و سایر بارهای سلامت روان هستند که “مغز را آسیب پذیرتر می سازند.
برعکس، تعدادی از اقدامات پیشگیرانه ممکن برای محافظت از سلامت شناختی قبل و بعد از گذار یائسگی وجود دارد. پرهیز از دخانیات، فعالیت بدنی، خوردن یک رژیم غذایی غنی از گیاهان، کاهش استرس و خواب کافی – اینها همه راه هایی برای حمایت از عملکرد مغز هستند. کلایتون می‌گوید: «یائسگی یک پنجره حیاتی است، زمانی که یک زن ممکن است اولین علائم بیماری مزمن را ایجاد کند. به این ترتیب، زمان مهمی برای او است که با ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی خود مشورت کند و در مورد سابقه باروری و وضعیت یائسگی خود صحبت کند، که هر کدام می‌توانند بر خطر بیماری و گزینه‌های درمانی او تأثیر بگذارند. به نوبه خود، ارائه دهندگان انواع و اقسام باید برای مراقبت از زنان در طول دوران گذارشان آماده باشند.
منبع:
A version of this article appears in print on July 25, 2021, Page 14 of the Sunday Magazine with the headline: We Need to Know How Menopause Changes Women’s Brains.
